نرم کننده مو
نرم کننده مو یک محصول آرایشی مراقبت از مو است که برای بهبود حس، ظاهر بافت و حالت پذیری مو استفاده می شود. هدف اصلی آن کاهش اصطکاک بین رشتههای مو است تا امکان برس زدن یا شانه کردن نرمتر را فراهم کند، که در غیر این صورت ممکن است باعث آسیب به پوست سر شود.[1] فواید مختلف دیگری مانند ترمیم، تقویت مو یا کاهش دو شاخه شدن موها اغلب تبلیغ می شود.
نرمکنندهها در طیف گستردهای از اشکال از جمله مایعات چسبناک، ژلها و کرمها و همچنین لوسیونها و اسپریهای نازکتر در دسترس هستند. نرم کننده مو معمولاً بعد از شستن مو با شامپو استفاده می شود. روی موها اعمال می شود و ممکن است مدت کوتاهی بعد آبکشی شود یا داخل مو بماند.
تاریخچه
برای قرن ها، روغن های طبیعی برای حالت دادن به موهای انسان استفاده می شده است.[2] نرمکنندهای که در اواخر دوران ویکتوریا در میان مردان محبوبیت داشت، روغن ماکاسار بود، اما این محصول کاملاً چرب بود و نیاز به سنجاق پارچهای کوچک به نام آنتیماکاسار به پشتی صندلیها و مبلها داشت تا روکشهای داخلی آن در اثر آسیب آسیب نبینند. روغن [3]
یک بطری نرم کننده موی امروزی توسط Clairol (سمت راست).
نرم کننده مو مدرن در آغاز قرن بیستم زمانی که عطرساز ادوارد پینو محصولی را که برلیانتین نامیده بود در نمایشگاه 1900 یونیورسل در پاریس ارائه کرد، ایجاد شد. محصول او برای نرم کردن موهای مردان از جمله ریش و سبیل در نظر گرفته شده بود.[4] از زمان اختراع محصولات اولیه Pinaud، علم مدرن صنعت نرمکنندههای مو را به گونهای توسعه داده است که از سیلیکون، الکلهای چرب و ترکیبات آمونیوم چهارتایی ساخته شدهاند. این محصولات شیمیایی دارای مزایای حالت دهنده مو بدون احساس چربی یا سنگینی هستند.
نحوه تاثیر
خارجی ترین لایه فولیکول مو کوتیکول نامیده می شود و عمدتاً از کراتین تشکیل شده است. این غنی از گروه های سیستئین است که اسیدی خفیف دارند.[5][6] هنگامی که مو شسته میشود، این گروهها میتوانند پروتونه شوند و به موها بار منفی میدهند.[نیازمند منبع]
مواد تشکیل دهنده نرم کننده، به خصوص گونه های آمونیوم چهارتایی با بار مثبت، مانند کلرید behentrimonium یا پلیمرهایی که به عنوان Polyquaternium-XX شناخته می شوند، که در آن XX یک عدد دلخواه است، می توانند از طریق فعل و انفعالات الکترواستاتیکی به مو متصل شوند. پس از اتصال این ترکیبات اثرات متعددی دارند. ستون فقرات هیدروکربنی طولانی آنها به روان کردن سطح هر فولیکول مو کمک می کند، احساس زبری را کاهش می دهد و به شانه کردن کمک می کند. پوشش سطحی گروه های کاتیونی به این معنی است که موها به صورت الکترواستاتیکی از یکدیگر دفع می شوند و این امر باعث کاهش کلوخه شدن آنها می شود. این ترکیبات همچنین می توانند به عنوان عوامل ضد الکتریسیته ساکن عمل کنند که به کاهش وز کردن کمک می کند
انواع
نرم کننده های پک سنگین و ضخیم هستند و دارای محتوای بالایی از سورفکتانت های کاتیونی هستند که می توانند به ساختار مو بچسبند و پوسته های سطح مو را به هم بچسبانند. اینها معمولاً برای مدت طولانی تری روی موها اعمال می شوند. سورفکتانت ها بر اساس زنجیره های اسید چرب آلیفاتیک طولانی و مستقیم مشابه اسیدهای چرب اشباع شده هستند. مولکولهای آنها به راحتی متبلور میشوند و ساختار لایهای تشکیل میدهند و به نرمکننده ویسکوزیته بالاتری میدهند و تمایل دارند لایههای ضخیمتری روی سطح مو تشکیل دهند.
نرمکنندههای ترکدار نازکتر هستند و سورفکتانتهای مختلفی دارند که برای جلوگیری از سنگینی مو یا ایجاد چربی، فقط کمی مواد به مو اضافه میکنند. آنها بر اساس زنجیره اسیدهای چرب غیر اشباع هستند که خمیده هستند، نه مستقیم. این شکل باعث می شود که آنها کمتر مستعد کریستال شدن باشند، مخلوط سبک تر و چسبناک کمتری ایجاد می کند و لایه نازک تری روی مو ایجاد می کند. تفاوت بین نرمکنندههای پک و ترکدر مشابه تفاوت بین چربیها و روغنها است، که دومی چسبناکتر است. نرم کننده ترک به گونه ای طراحی شده است که به روشی مشابه روغن مو استفاده می شود و از گره خوردن موها جلوگیری می کند و آن را صاف نگه می دارد. استفاده از آن به ویژه توسط افرادی که موهای طبیعی مجعد یا گره خورده دارند رایج است.
نرم افزارهای معمولی برخی از جنبه های نرم افزارهای پک و ترک را با هم ترکیب می کنند. نرمکنندههای معمولی معمولاً برای استفاده از شامپو استفاده میشوند و معمولاً برای انواع شامپوهای مختلف یک نرمکننده مستقیم تولید میشوند.
حالت دهنده های نگهدارنده بر پایه پلیمرهای پلی الکترولیت کاتیونی، موها را به شکل دلخواه نگه می دارند. اینها عملکرد و ترکیبی مشابه ژل های موی رقیق شده دارند.
نرمکنندههای پاککننده دسته جدیدتری هستند که معمولاً بر اساس ترکیبی از سورفکتانتهای آمفوتریک و کاتیونی هستند که میتوانند بهجای شامپو بهعنوان پیشدرمان قبل از شامپو زدن برای موهای آسیبدیده یا بسیار مجعد استفاده شوند.[7]
انواع مختلفی از مواد نرم کننده مو وجود دارد که از نظر ترکیب و عملکرد متفاوت است:
اسیدی کننده ها، تنظیم کننده های اسیدیته که PH نرم کننده را در حدود 3.5 حفظ می کنند. در تماس با محیط اسیدی، سطح تا حدی پوستهدار مو سفت میشود، زیرا پیوندهای هیدروژنی بین مولکولهای کراتین تقویت میشوند.[8]
عوامل ضد الکتریسیته ساکن که به مو متصل می شوند و استاتیک را کاهش می دهند، می توانند شامل پلیمرهای کاتیونی مانند Polyquaternium-10 و Guar Hydroxypropyltrimonium Chloride باشند.
گره زدایی که pH سطح مو را به عنوان اسیدی کننده یا با پوشش دادن آن با پلیمرها به عنوان براق کننده تغییر می دهند.
براق کننده ها، مواد شیمیایی منعکس کننده نور که به سطح مو می چسبند. معمولاً پلیمرها، معمولاً سیلیکون ها، به عنوان مثال، دایمتیکون یا سیکلوپنتاسیلوکسان.
روان کننده ها مانند الکل های چرب، پانتنول، دایمتیکون و غیره.
مرطوب کننده هایی که نقش آنها حفظ رطوبت در مو است. معمولاً اینها حاوی نسبت بالایی از مرطوب کننده ها هستند. این روغنها را میتوان توسط روغنهای طبیعی مانند روغن بادام شیرین (Prunus Amygdalus Dulcis) نیز تهیه کرد.[9]
روغن ها (EFAs – اسیدهای چرب ضروری)، که می توانند به موهای خشک/متخلخل کمک کنند تا نرم و انعطاف پذیرتر شوند. پوست سر یک روغن طبیعی به نام سبوم تولید می کند. EFA ها نزدیک ترین چیز به سبوم طبیعی هستند (سبوم حاوی EFA است).
اولین دیدگاه را ثبت کنید